سطل نشتی

داستان سرایی درمانی به اشتراک گذاری داستان های حمایت، تعلق و رفاه را تشویق می کند.

مدت زمان: 100 دقیقه تا 5 دقیقه برای دو مطالعه، 20 دقیقه برای مکالمه مقدماتی، 60 دقیقه برای بحث گروهی، 15 دقیقه برای جلسه توجیهی.

سطح سختی:4/5

تعداد شرکت کنندگان: حداکثر 16 (گروه های حداکثر 4 نفر)

آماده سازی:

از افسانه "سطل نشتی" استفاده کنید.

دوره تمرین:

1. به شرکت کنندگان اطلاع دهید که داستان درمانی "سطل نشتی" را برای آنها خواهید خواند.

2. از شرگت کنندگان پرسش کنید این داستان برای آنها چه بود، چه احساساتی را برانگیخت، چه رفتارها، نگرش ها، چه نیازهایی در داستان ظاهر شد. فکر می کنند یک فرد طرد شده چه احساسی دارد؟

3. از شرکت کنندگان بپرسید که آیا آنها خود را در این داستان از طریق استعاره سطل و باغبان می بینند. در زندگی آنها بیشتر شبیه یک سطل (نشتی/نو) هستند یا مانند یک باغبان هستند؟

4. سپس شرکت کنندگان را به گروه های 3-4 نفره تقسیم کنید. پس از گوش دادن به داستان، از آنها بخواهید که افکار و تجربیات خود را در یک محیط صمیمی و امن به اشتراک بگذارند.

       ● وقتی مثل یک سطل نشتی بودم - آن موقع باغبان من کی بود؟

       ● وقتی برای کسی باغبان بودم - آن داستان چه بود؟

5. به شرکت کنندگان یادآوری کنید که اشتراک گذاری داستان خود در یک گروه یا در یک انجمن کاملاً داوطلبانه است.

طلاعات تکمیلی:

1. ممکن است مواقعی پیش بیاید که شرکت کنندگان عمیقاً در تمرین غوطه ور شوند و داستان های بسیار شخصی را به اشتراک بگذارند. مهم است که از راحت بودن آنها مراقبت کنید و  احساس امنیت را به ایشان القا کنید - در صورت لزوم، به ایشان حمایت عاطفی را ارایه کنید.

2. این تمرین می تواند مقدمه ای برای تمرین تصویری با عنوان: "جهان چه می بیند و چه چیزی باید ببیند؟" باشد ولی با این حال، به یاد داشته باشید که استراحت یا فعالیت سبک را برای متعادل کردن شدت و حفظ انرژی انجام دهید.

خلاصه:

1. در مرحله بعد، از شرکت کنندگان بپرسید که چه احساسی از کار در گروه داشتند و چه چیزی در مورد یکدیگر آموختند. آنها چه چیزی از این تمرین برای خود کم خواهند کرد؟ آیا کسی دوست دارد داستان خود را به اشتراک بگذارد؟

2. تأکید کنید که استعاره به شما کمک می‌کند تا با خیال راحت روایت خویش را بگویید و داستان‌های شخصی را به اشتراک بگذارید. به اهمیت معنا بخشیدن به تجربیات، نقش حمایت از اطرافیان و اعتماد به نفس به عنوان نیرویی درونی که باعث ایجاد رفاه و عزت نفس می شود، توجه کنید.